Roads
เบิกบานบุรี โอบคลุมด้วย ถนนหนทางสายใหญ่ สายกลาง สายเล็กสายน้อย ทั้งหมดถักตัวเป็นปุยไหมห่อหุ้มเมืองให้เราได้เคลื่อนที่ไปในความฝันอันไม่จบสิ้น
ตะวันทอแสง สาดไล้ผิวพื้นถนนสายเล็กซอยเหงา เชื่อว่าเท้าหลายคู่เคยประทับรอย ก่อนการเลยผ่านเข้าสู่ถนนสายใหญ่สับสน
ถนน คือ แนวเส้นที่ทอดนำเราไป ไปสู่อะไรบางอย่าง ไปสู่ความรัก ความฝัน ความปวดร้าว แร้งลน
ถนน ในบางวันอาจร้อนทุรณ อาจหนาวเหน็บเดียวดาย อาจชุ่มเย็นด้วยสายฝนโปรยปราย
ทุกขณะที่เท้าก้าวเดิน พลันเหลือบมองถนนที่คุณเดิน บางครั้งเราอาจตระหนักว่า หลงทางอยู่ ก็เป็นได้
บางครั้ง บางขณะ ถนนในห้วงคำนึงอาจมีนับร้อยสาย แต่เราเองกลับไม่รู้จะวางเท้า เพื่อเดินทางไป ณ ที่แห่งใด
............................
เบิกบานบุรี ฝนโปรยโรยพื้น ภาพเท้าที่ก้าวไปบนถนน ยังปรากฏให้เห็นอยู่อย่างเนืองนิตย์
แต่สำหรับฝีเท้าที่ก้าวเข้าออกบนเส้นทางแห่งลมหายใจ
จะมีใครได้ยินเสียง จังหวะก้าวของกันและกันบนถนนแห่งหัวใจ บางหรือไม่
........................
คุณพระด้วยช่วยคุ้ม
....................
เบิกบานบุรุษ
