เห็น

เห็น

เบิกบานบุรี คลี่กายก่ายเกยความหมายซ่อนเร้นของเมืองใหญ่
ฝนโปรยโรยร่วง หลบเม็ดลงสู่ผิวพื้นถนน หลายล้านร่วงหลาก

ผมถอยตัวเอง เพื่อ เห็นความเป็นไปทั้งหมดในเบิกบานบุรี

ผู้คน หนทาง ขวักไขว้ ไปมา

ร้านรวง ต้นไม้ ใบหญ้า

ถนน บาทวิถี รถรา ฝุ่นควัน

ค่ำคืน แสงสี บทสวด

ความรัก ความใคร่ ความร้าวราน

น้ำตา เสียงหัวเราะ สงคราม

เบิกบานบุรี มีร้อยยิ้ม ในรอยยิ้ม มีความหมาย

ความหมายที่ซุ่มซ่อนตัวตนอันปวดร้าว หลากหลาย มากมาย

ผู้คนล้วนดำรงอยู่ในมัน

ในงานฉลอง

ในซอกหลืบ

ในมุมเหงา

ในเสียงดนตรี

ในบ้าน

ในรัง

ในเปลือกป้าย

ที่ห่อหุ้มเบิกบานบุรีไว้อย่างมิดชิด

ผมหวังใจเป็นอย่างยิ่ง ขณะทอดสายตาแลเห็นความเป็นไป

หวังใจเป็นอย่าง ที่จะเพียงเห็น เบิกบานบุรี ที่น่ารัก

เพียงเท่านั้น เท่านั้น เท่านั้น